کجاست همنفسى تا به شرح عرضه دهم// که دل چه مى کشد از روزگار هجرانش// زمانه از ورق گل مثال روى تو بست // ولى ز شرم تو در غنچه کرد پنهانش// تو خفته اى و نشد عشق را کرانه پدید // تبارک الله ازین ره که نیست پایانش// جمال کعبه مگر عذر رهروان خواهد // که جان زنده دلان سوخت در بیابانش// برید صبح وفانامه اى که برد بدوست // ز خون دیده ما بود مهر عنوانش // بدین شکسته ء بیت الحزن که مى آرد؟// نشان یوسف دل از چه زنخدانش//